Emigranti

Dionis Xhafaj

Emigranti nuk e di ne pas rruges do jete gjalle a vdekur,

udhen kalon mes brigjesh e mes per Mes Mesdheut,

dhe kjo bote e madhe te mirat vec do, te keqen nuk e kujton, rri heshtur,

sa te ikur, me t’u dhimbte femija, Nena, babai, plaku, njerezia, vete atdheu.

 

O emigrim, plage e shekullit te ri,

Libia eshte larg, por plage e qelbur e ka me zemer te Europes,

e kjo njerezi do meshire, do Pak me pas,

mos me e lene me vdek, ne ujera te hidheta te botes.