Të mocmit rrallë gabojnë,
se gdhendën mësimet e jetës,
të parët tanë na mësojnë,
të zgjedhim të mirën apo të keqen.
Ndër ëndrrallat e jetës,
ndër ata të trazuara, ku nuk mund të flesh,
ku lulet vyshken e ngelen pa vesën,
ngushëllimet tek shpresa gjen.
Dhe stuhitë mund të ndalen,
edhe shiu plot rebesh,
edhe yjet hedhin vallen,
në galaltika sipër nesh.
Në humnera krejt i humbur,
dhe mbi fushat plot me vesë,
pulsi i zemrës a jeta e lumtur,
do të jetë, sa kohë shpresa e fundit vdes. (Dionis Xhafa)
BLOG 