Gazetaria moderne…njeriu pas blogut!…

Thuaj: Kjo është apo jo e drejtë , unë duhet të fokusohem! Unë jam një reporter  që raportoj gjithë kohës.

Para se të jem shumë i impresionuar  për këtë “profesion të vjetër”, më nevojitet një blog , dhe jo diçka e rëndomtë dhe e vështirë. Megjithatë, kur dikush ju ofron një punë, madje edhe një të lirë me pa përfitime shëndetësore, është e vështirë  të thuash “Jo” . Kjo është veçanërisht e vështirë kur kjo punë ështëmisterioze dhe do talentin tuaj që mund ta shprehni .

Unë kam bashkëpunuar në të kaluarën dhe vazhdoj të mbaj një blog “paint-  me ngjyra ” duke shkruar rreth çështjeve dhe problematikave të ndrsyhme që na shoqërojnë në jetë. Unë kam marrë pjesë edhe në sfidat që has një blogues , duke përfshirë edhe mungesën e pushimeve .

Unë mund të marrë ngushëllim në faktin se unë nuk jambloger i vetmi që kam dështuar fillimisht . Përmes blogut,  jam bashkuar me disa shkrimtarëve të pabesueshëm, që nuk do ti njihja, të cilët ma shtojnë akoma më tej botën e fantazisë dhe njohjen e një realiteti më të gjerë.

Blogu para së gjithash të jep kënaqësinë e përzgjedhjes së shkrimeve, duke bërë që të kaloni këndshëm përpara kompjuterit tuaj, ndoshta duke shijuar edhe një makiato e një kroasan.

Kjo është gazetaria moderne! Blogu po merr jetë. Modernia po zë vend gjithnjë e më shumë në botën gazetareske.

Dionis Xhafa   – Artkulli origjinal: http://1pointperspective.wordpress.com/2013/08/31/field-reporter/

Shqipëria, “fytyra” e Ballkanit!

Shkrimi më poshtë është një mendim dhe përjetim personal i Adam Yamey, një anglez që ka vizituar disa herë vendin tonë, por jo vetëm dhe përpiqet të shpjegojë historinë, fenomene dhe realitetin tonë të përditshëm, atë shqiptar.

Disa vjet më parë ndërsa udhëtoja në jug të Francës , unë bleva një kopje të “Albanie – Visage des Balkans” . Botuar në vitin 1995 , ai përmban një sërë riprodhimesh të fotografive të Shqipërisë të marra nga anëtarët e familjes Marubi . Teksti i saj është nga autori i njohur shqiptar, Ismail Kadare . Megjithëse është e vështirë për të marrë një kopje të këtij libri në ditët e sotme , unë kam vendosur  të paraqes një përzgjedhje e ilustrime nga ky libër i bukur.

Familja Marubi shkoi në Shqipëri nga  vendi i tyre amtare ( Itali) diku në vitet 1850-të​​. Ata u vendosën në Shkodër , një qytet në veri të Shqipërisë ishte atëherë një provincë osmane. Shqipëria ishte një vend relativisht i panjohur në ato ditë , dhe shumë “i egër” e i pashkelur nga të huajt.

Por, pavarësisht nga problemet e saj – si banditizmi ,natyrën shtypëse duke qenë të kolonizuar , dhe hakmarrjeve mes familjeve të pafundme armiqësore – jeta vazhdonte si zakonisht , siç mund të shihet në këtë foto e burrave të bërë dhe shitjen e kapeleve tradicionale për burrat ( ‘ qeleshe ‘) .

Në vitin 1925 , 13 vjet pasi Shqipëria u bë një komb i pavarur , Ahmet Muhtar Bej Zogolli (‘ Zogu ‘ ) u bë sundimtari i Shqipërisë ( i parë si President , pastaj si Mbret ) .

Zogu u martua me një vajzë gjysmë amerikane e gjysmë hungareze, Geraldine Apponyi ,” White Rose i Hungarisë ” , në prill të vitit 1938. Djali i birësuar i Musolinit, Çiano ishte i pranishëm në ceremoni.

Gjatë “mbretërimit ” të Zogut Shqipëria njohu zhvillim, por u ngatërrua në mënyrë të pazgjidhshme me Italinë fashiste .

Zogu ishte vënë nën “pushtetin” e Musolinit , të ‘ideologjisë fashiste’ duke i foruar ndihmë.

Djali i birësuar i Benito Musolinit , Konti Ciano , bënte vizita të shpeshta në Shqipëri , madje ndërtoi një shtëpizë të gjuetisë në bregdet pranë qytetit të vogël të Lezhës .

Në prill 1939 , Italia pushtoi Shqipërinë . Më vonë në L.II Botërore , Gjermania dominoi  vendin. Mrekullueshëm , Shqipëria ishte i vetmi vend i pushtuar nga gjermanët në kontinentin e Evropës, ku numri i hebrenjve u rrit shumë në mes të viteve 1939 dhe 1945 . Pushtimit i rezistuan grupe të ndryshme të partizanëve , secila me e axhendat e tyre politike . Në fund, partizanët komuniste nën udhëheqjen e Enver Hoxhës u shtuan dhe mbetën në pushtet deri në fillim të viteve 1990-të .

Nën udhëheqjen e Enver Hoxhës , Shqipëria “u shfaros” nga bota e jashtme . Ajo ishte më e izoluar se Koreja e Veriut që vazhdon të jetë ende sot . Populli i saj nuk u lejua të udhëtojë apo të mësojnë ndonjë gjë në lidhje me botën e jashtme. Edhe historia u falsifikuara, siç mund të shihet në këtë version të fotografieve të Marubit (1936).

Dionis Xhafa . Shkruar: Adam Yamey.

Shkrimin mund ta gjeni ne linkun e meposhtem!: http://www.nacionalalbania.al/2013/08/shqiperia-nen-syrin-e-nje-te-huaji/

http://almakos.com/lajme/kulture/31330-shqip%C3%ABria%2C-%E2%80%9Cfytyra%E2%80%9D-e-ballkanit!.html

http://www.index.al/index.php/fokus/33342-shqiperia-fytyra-e-ballkanit

http://grid.al/read/news/156693571/4509870/shqiperia-fytyra-e-ballkanit

P

Meshkujt

Ne duam te gjithe ta ndryshojme boten!

Është mendimi im i ndershëm që ne të gjithë duam për të lënë shenjën tonë në këtë botë. Disa prej nesh mund të mos e njohin këtë thirrje, por ne të gjithë duam të ndryshojmë diçka, për të ndryshuar gjërat, për të krijuar diçka që do të zgjasë më shumë se ne. Edhe në qoftë se ajo është një mbresë. Po, ka shumë atje të cilët vetëm duan të shkaktojnë dhimbje, sepse kjo është e vetmja gjë që ata mund të bëjnë. Apo e vetmja gjë që ata mendojnë se mund të bëjnë.

Ju e dini se duke thënë: “Në vendin e verbër, një njeri me nje sy është mbret?” E pra, në këtë botë, ne jemi të gjithë të verbër. Ne duam atë që duam dhe ne luftojmë si ashpër si ne mund të merrni atë, në procesin e dëmton ata rreth nesh. Njerëzit duan që ne, populli ne lidhje me kujdes. Ndonjëherë ne mendojmë se jeta nuk është e drejtë. Me mend se çfarë. Ajo nuk është kurrë.

Ju duhet të kuptojnë se ka forca që ju nuk mund të kontrollit, objekte që përplasen, rezultatet që ju nuk mund të parashikojë. Dhe kjo mund të duket e madhe, dhe instinkt është për të heqin dorë. Të heqë dorë nga ëndrrat tuaja, në pritjet tuaja, në çmendueite e tua, planeve të çmendura.

Po, ju mund të merrni hapa të vegjel, të vegjel, gjithmonë duke u siguruar që ju nuk keni shkelur mbi diçka, gjithmonë duke u përpjekur për të shmangur çdo gjë që shkel. Por çfarë ndodh kur ju jeni të frikësuar për të marrë edhe një hap të vetëm? Kur ju të ngrijë, kur dielli në rritje shënon një ditë të re që ju keni dhënë tashmë? Pastaj ju keni për të marrë një hap. Ju duhet të hidheni, duke shpresuar se ka dikush qe do tiu kap per dore. Nëse nuk ka një, atëherë ju jeni do të bini.

Kur unë të vetë-publikuar librin tim të parë, ai nuk e shit. Unë hoqa dorë nga të shkruarit për disa muaj. Unë thashë me vete se unë nuk jam mjaft e mirë. Unë nuk e di se çfarë të bëja. Sinqerisht, unë nuk e dija. Mendova se Blogging ishte shumë e vështirë, dhe unë nuk kisha para për të paguar për reklama. Së fundi, unë nuk ishte i sigurt se shkrimi im ishte apo jo mjaft mirë. Unë e dija se kisha diçka për të thënë.

Kështu që unë hoqa dorë. Thashe se do te ndjek tjetër karrierë. Unë vetëm u ndala. Kaluan ato pak muaj duke ëndërruar për një ditë kur unë do të bëhen shkrimtar që kerkoja gjithmonë ne jetë.

Dhe pastaj fillova përsëri me shkrim. Të gjitha një e papritur. U zgjova një natë, një ide e mirë gërvishtje rrugën e saj jashtë kafkës sime, dhe filloi shkrim. Ashtu si kjo.

Më shumë kam shkruar, dhe une bëra shkrimtar i mirë.

Por, gjithçka ndryshoi kur zbulova Wattpad. Kam gjetur një bandë e njerëzve të cilët gëzonin shkrimin tim. Tifozët. Dhe unë ndjeva si shkrimtari më i mirë në këtë anë të planetit. Çdo herë kam shkruar, unë u përpoqa për të shkruar në së miri në aftësinë time, thjesht sepse unë e dija se kishte një audiencë. Unë e dija se njerëzit lexonin.

Për një artist, një audiencë është jashtëzakonisht e rëndësishme.

Unë vendosa që të jetë i pamëshirshëm. Pa marrë parasysh se çfarë, unë do të zgjohem në mëngjes, ia ngul sytë nga dritarja për disa minuta, dhe pastaj shkruaj. Edhe nëse të gjitha ckam shkruar  kane qenë një yll komete, unë do të shkruaj. Edhe nëse askush nuk do ti lexoje postimet e mia blog, unë do të shkruaj.

Por unë nuk heq dorë.

Ndryshimin e botës. Fjalët e mëdha. Dhe ata duken aq larg, një koncept i mjegullt ne nuk mund ta kuptojme thjesht sepse ne harrojmë që të gjithë ne mund të ndryshojmë botën. Për mirë apo për keq, përgjithmonë ose vetëm për disa vjet, ne të gjithë lëme diçka prapa.

Kam menduar për heqje dorë aq shumë herë. Por pastaj diçka do të ndodhë: dikush ose do të komentojë mbi këtë blog dhe ndoshta shkrimi im do ndryshoje mendimet e tyre, boten perreth.

Fjalët e mia.

Kam kaluar nja dy vjet në një vend të errët. Ju e dini, kur ju me të vërtetë nuk kanë të mjaftueshme: ushqim, gjumë, shëndeti, paratë. Kur ju thjesht të mbijetojë, sepse ju thjesht mund t ‘presin për ditë në fund. Nuk ka shumë në të; lufta është e vetmja gjë e majtë.

Por unë do të shkruaj, dhe unë jam i sinqertë, unë do të tregoj veten time, “Një histori më shumë. Vetëm një histori më shumë, dhe kjo është ajo. ”

Unë do të përfundojë tregimin, dhe pastaj unë do të fillojë një tjetër. Ashtu si duhanpirësve të pasionuar të bëni kur ata nuk të vërtetë duan të lënë: një cigare fundit pas tjetrit.

Dionis Xhafa

Shkruar nga Cristian Mihai: http://cristianmihai.net/2013/08/26/we-all-want-to-change-the-world-2/

Botuar ne; http://www.revistadrini.com/2013/09/cristian-mihai-ne-duam-te-gjithe-ta-ndryshojme-boten/

Cfare po ndodh me shtetin tone Kosove?!…

Derisa çdo ditë dëgjojmë se jemi shtet sovran e demokratik kur shohim disa gjëra na vjen ta pyesim veten a po ndodhin këto në shtetin tonë dhe a jemi me të vërtetë shtet ?

Deri kur në shtetin tonë jo në veri po në mes të shtetit, jo larg kryeqytetit në ndërtesën e komunës figuron stema e republikës së Serbisë në vend të stemës dhe shenjave tona shtetërore. Ata që punojnë aty marrin rroga nga buxheti i Kosovës .

Kryeministrit, derisa jep intervistë nuk ia vranë syrin fare kjo gjë dhe nuk ndalet duke thënë: Ne jemi shtet, e prapa shpinës figuron stema e shtetit tjetër .Jep intervistë me kostumin e blerë me një çmim prej 4 shifrave sa që i huton edhe kameramanët.

Deri kur do të bëjmë çfarë na thonë të tjerët e jo çfarë mendojmë ne se është më mirë. Të gjitha përpjekjet dhe shpresat janë drejtuar kah Bashkimi Evropian ,mirëpo a do të zgjidhen problemet tona kur të bëhemi pjesë e këtij unioni ?

Po mbahen zgjedhjet mirëpo në një pjesë të shtetit tonë zgjedhjet do të mbahen me dokumente të shtetit tjetër dhe nën flamurin e Serbisë.

U tha se do të zgjidhet ambasadori më i mirë për të na përfaqësuar .Mirëpo nuk shkuan as disa ditë dhe ambasadori i mirë u bë i keq .U shkarkua vetëm se paska dhënë intervistë në gjuhën serbe,mirëpo sipas kushtetutës së Kosovës edhe gjuha serbe është gjuhë zyrtare. Pra çfarë krimi paska bërë nëse ka fol gjuhën zyrtare të shtetit të tij. Pastaj u thanë edhe shumë të tjera por vetëm u thanë dhe nuk u hetuan.

Kur do të vjen koha që këmishën e shtetit tonë do ta masim dhe do ta presim vetë?/indeksonline

Publikuar ne: http://gazetaditore.com/2013/08/05/qfare-po-ndodh-ne-shtetin-tone/

 

Dionis Xhafa

Ndasia ne mes Jugut dhe Veriut te Evropes!

Evropa mesa duket ka qenë dhe do të jetë e ndarë si me thikë përsa i përket të ardhurave që gëzojnë vendet respektive të saj.

Veriu në Evropë është bërë ekuivalencë e fjalës “rrokaqiell”, ku nënkuptohet zhvillim, prosperitet dhe mirëqënie.

Jugu është më i prapambeturi i kontinentit të lashtë, i prekur gjerësisht nga modeli komunist përgjatë shekullit që lamë pas, vuan ende pasojat e tij dhe integrimi është një mekanizëm që lëviz ngadalë.

“DW” merr në shqyrtim situatën ekonomike të shteteve evropiane dhe e ndërlidh atë me krizën aktuale që po kalon Evropa.

Menjeherë pas vitit 2004, vit kur hartës së Unionit Evropian iu bashkuan edhe disa shtete të pjesës jugore, duke kapërcyer kështu një ndarje të rreptë mes kombeve, lindja u duk se po ringjallej.

Kontinenti plak, pavarësisht krizës, një ditë do të jetë e formatuar në një konfiracion gjeografik, atë të BE-së dhe diferencat në nivel ekonomik janë të mëdha.

Raportet e fundit tregojnë se kriza ka qenë gjithëpërfshirëse dhe se nuk ka ndikuar fuqishëm për të prishur disnivelet që kanë shtetet me njëra-tjetrën.

Luksemburgu është shteti që ruan supermacinë në aspektin e mirëqënies sociale, ku një banor i saji i ka të ardhurat mujore në nivelin e 271 për qind të mesatares evropiane.

Po të zbresësh në rankim, mesi i artë mbulohet nga Italia dhe Spanja, qytetarët e të cilave paguhen sa niveli mesatar i një evropiani.

Rumania dhe Bullgaria, dy shtetet që përfaqësojnë rajonin jugor të Evropës dhe u bënë së fundmi pjesë të strukturës euroatlantike janë vendet me nivelin më të dobët ekonomik.

Rumunët marrin pagë mujore dy herë më të ulët sesa një evropian mesatar, shteti i të cilët është në BE (46%) dhe po e njëjta gjë ndodh edhe me një bullgar (43%).

Për të demonstruar faktin se kriza nuk ka ndikuar në të dhënat për frymë në shtetet e Evropës, portali i lartpërmendur merr në shqyrtim dy vendet më të prekur nga kriza, Greqinë dhe Portugalinë.

Qytetarët e këtyre shteteve gëzojnë respektivisht 90 % dhe 80 % të shumës që merr një evropian mesatarisht.

Vendet perëndimore vijojnë të jenë imperiale të ekonomisë kontinentale, ku Gjermania me qytetarë 128 % më të pasur se një shtetas evropian brenda BE-së po bëhet lidere dhe bashkëudhëheqëse për vendet e prekura këmbëkryq nga kriza e borxheve.

Ekuilibrat për një ekonomi të përbashkët në të ardhmen janë tepër të vështira për t’u vënë, pasi disnivelet do të jenë prezente gjithmonë.

Për të shuar nivelet kaq të mëdha në mirëqënie, vendet veriore duhet të paguajnë për ato jugore, gjë që sjell zemërim tek veriorët.

Duke analizuar dhe shqyrtuar situatën e mësipërme, del në konkluzionin e thjeshtë se shumica e qytetarëve të veriut të Evropës nuk do ta donin zgjerimin e mëtejshëm të BE-së.

Dionis Xhafa – Marre si permbajtje nga: http://www.dw.de/

Gazetaret, liria dhe siguria e munguar!…

Gazetarët po punojnë në kushte gjithnjë e më të rrezikshme e të pa mbrojtur nga shteti.

Është ky përfundimi i nxjerrë nga Komiteti për Mbrojtjen e Gazetarëve, një komitet që mbron të drejtat e profesionit të lirisë së fjalës.

Ky komitet bën me dije se siguria e gazetarit po vihet gjithmonë e më shumë në rrezik.

Sipas kësaj organizate, raportimet mbi çështjet e luftës, aksidenteve apo çështjeve të armatosura po kthehen në problematikë për profesionin e gazetarit.

Një zyrtar i lartë i organizatës në fjalë, duke folur mbi këtë problem për një media prestigjoze globale, shprehet se siguria e reporterit vihet në rrezik në tre plane.

“Së pari, vihet në rrezik siguria fizike, më pas ajo dixhitale dhe së fundmi edhe siguria emocionale e gazetarit.” – shprehet zyrtari Frank Smyth.

Ai thotë se siguria dixhitale ka të bëjë me vetëmbrojtjen e informacionit edhe kur reporteri kërcënohet, ndërsa shprehet se informacioni ka nevojë të ngarkohet pa u vënë në shenjestër personi që raporton.

Raporti flet edhe për mbulimin e traumave emocionale, të cilat kanë të bëjnë me presionet e brendshme dhe ngacmimet e ndryshme.

Dionis Xhafa – Marre si permbajtje nga Trajtesat Ballkanike: http://www.balkaninsight.com/en/page/all-balkans-home

http://www.nacionalalbania.al/2013/09/gazetaret-lirai-dhe-siguria-e-munguar/

http://www.revistadrini.com/2013/09/dionis-xhafa-gazetaret-liria-dhe-siguria-e-munguar%E2%80%A6/

Euro dhe Bashkimi Evropian…

Ekonomistët më të mirë të Evropës janë mbledhur së bashku për ti bërë një ekspertizë të veçantë gjendjes akute të euros.

Këta ekonomistë përfaqësojnë rryma të ndryshme të mendimit ekonomik dhe kauza e mbledhjes së tyre është rënia në konsensus për ardhmërinë e monedhës së përbashkët evropiane.

Në një shkrim të sajin, websiti “DW” flet mbi masat që mund të ndërmerren nën koncepte novatore ekonomike.

Sipas ekonomistëve në fjalë, reformat nuk duhet të jenë radikale, por strukturore.

Ata tregojnë për median gjermane se për tu zbërthyer nga klisheja ‘një fund me tmerr apo një tmerr pa fund’, duhen ndërmarrë paketa të menjëhershme nga çdo anëtar i Bashkimit Evropian.

Ekonomistët që konsiderohen plejada e kontinentit të vjetër, nuk janë dakord me faktin që vendet e jugut të jenë më të ‘rehatshme’, duke qenë se kriza nuk i ka prekur aq shumë.

Fjalia përfundimtare e tyre që mbyll kapitullin e teorive për një vënie në jetë të planeve është ‘të shpëtohet euro, por në çastin dhe mënyrën e duhur’.

Dionis Xhafa – Marre si permbajtje nga: http://www.dw.de/fokus/s-10250

Nga Dionis Xhafa

“Flitet me gjuhen e Evropes, mendohet per pushtet!”

Në një analizë kryer nga i mirënjohuri analist Dimitar Bechev, merren në shyrtim vendet e Ballkanit, e në mes të cilave edhe vendi ynë.

Titulli i kësaj qendre analitike ishte ‘Periferia e periferisë’, me anë të së cilës vetëkuptohet mesazhi që rajoni ynë vijon të mbetet caku më i largët ku Evropa drejton sytë.

“Rajoni i Ballkanit përfaqësohej denjësisht në arenën evropiane nga ana e Greqisë, e cila tashmë po përballet me krizën më të thellë që ka njohur ky vend. Vendet ku akoma drejtojnë liderë jo praktik, që gjuhë kanë gjuhën e Evropës dhe veprat nuk i përafrohen asaj por pushtetit janë Shqipëria, Bosnja e Maqedonia.” – mësohet të ketë thënë Becher, raporton një media ballkanike.

Sipas tij, metodat e BE-së nuk po gjejnë zbatim në rajonin ku akoma flitet për luftë e jo për ekonomi e për shtet demokratik.

Kjo analizë është mbivlerësuar edhe nga ana e ‘The Economist’, gazetë e cila flet për një të vërtetë të errët në shtetet e vogla e të ‘ndara’ nga zhvillimi që karakterizon pjesën tjetër të kontinentit.

Dionis Xhafa – Marre si permbajtje nga: http://www.economist.com/